Met mooi weer gaan we regelmatig een tochtje op de motor maken.
Ik zit achterop en geniet van alles om me heen want wij rijden niet heel hard.
We zijn op onze shopper “tochtjes rijders”. En natuurlijk worden we dan gegroet door andere motorrijders.
Álle motorrijders groeten elkaar.
Dat heeft iets heel moois dat groeten, dan hoor je bij elkaar als motorrijders.
Ergens bijhoren is voor mensen noodzakelijk en het is ook een belangrijke systemisch wet.
Ergens bijhoren maakt je “Wij” waardoor de anderen dan natuurlijk “Zij” worden.
Het “in”- sluiten en het “buiten”- sluiten.
Dat gebeurt overal in de wereld op elk niveau: anders gelovigen, andere bevolkingsgroep, andere geaardheid, anders denkenden,
noem het maar op..
Het mooie is dat de groep die je buiten of “uit” sluit iets over jóu zegt.
Als je bijvoorbeeld vrouwen minderwaardig vind en ze dus eigenlijk uitsluit,
wat zegt dat dan over jouw moeder en over wat je geleerd hebt over vrouwen in je familie systeem?
Het erbij willen horen is sterk aanwezig in ieder familiesysteem. Er bij horen is veilig.
Wie sluit je in en wie sluit je buiten?
Het tegenstrijdige is dat jouw “problemen” vaak juist gaan over degene die je buitensluit.
Door het buitensluiten krijgt diegene steeds meer invloed op je leven, ook al is diegene al overleden.
Als je bijvoorbeeld een moeilijke relatie met je moeder hebt of had
en je hebt haar haar plaats in het familiesysteem als jouw moeder niet gegeven,
zal die buitensluiting jouw leven blijvend beïnvloeden in je relaties en in je werk.
Juist omdat je de pijn, de woede, de angst en het verdriet niet echt wil voelen kom je niet verder.
Er bestaat een mooi gezegde:
“Niet angstvallig er om heen maar dwars door pijn en leed ligt de weg naar ware vreugde”
Als je bereid bent om echt te gaan kijken en te voelen wat er te voelen valt, dan kan diegene die jij buitensluit zijn/haar plek in het familiesysteem weer innemen en jíj dus ook en ontstaat er vrede in jezelf.
Een familie opstelling kan daarbij helpen en vaak verrassend snel de kern van het probleem laten zien.
En in die vrede in jezelf zijn “wij” en “zij” niet zo belangrijk.
Bovendien zijn “wij” en “zij” allemaal op onze eigen manier op zoek naar geluk.